18 Aralık 2015, saat 22.45...
Seni ilk kez kucağıma aldığım an...
Daha dün gibi her şey.
Ne ara geçti zaman?
Birlikte dolu dolu geçirdiğimiz koskoca bir yıl geçmiş.
Zamanın göreceliği işte, bazen hızlı bazen yavaş.
Sensiz ben nasılmışım, nasıl yaşamışım, ne kadar da eksikmişim.
Karşılıklı büyütüyoruz birbirimizi.
Her gün seninle birlikte yepyeni şeyler öğrendim.
Yaşamda şükredilmesi gereken ne kadar da çok şey varmış misal.
Ehlileştim...
İlk aydı galiba, annneannenle telefonda konuşuyorum.
Dedim ki "Sanki hep benimle birlikteydi, sanki hep vardı, hep böyleydik sanki."
Anneannen de "Zaten seninleydi 9 ay boyunca kızım."
Cevaben dedim ki "Hayır hayır, sadece 9 ay boyunca değil, hep benimleydi. Sanki ben kızımla tam oldum."
Sadece ben değil, baban da seninle birlikte tam oldu.
Daha bir BİZ olduk seninle.
Hayatımızda ne büyük eksikmişsin meğer.
O kadar doluyum ki seninle, kelimelere dökmek ne zor bu hissi.
Oysa söylemek istediğim o kadar çok şey var ki...
Diyebileceğim alışılmış bir cümle olsa da, içi dolu dolu diyorum inan.
♥ İYİ Kİ DOĞDUN CANIM KIZIM ♥
İyi ki senin annenim, sen benim herşeyimsin canım yavrum.
Annesinin kuzusu, babasının süt kuzusu...
Seni çok ama çok seviyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder